Genesis-Nursery Cryme
Zwart vinyl uit hun gouden periode helemaal grijsgedraaid
Er is een verhaal waar de achtjarige Henry Hamilton-Smythe Junior samen met de negenjarige Cynthia Jane De Blaise-William croquet speelde, waarbij laatstgenoemde glimlachend haar bat hoog in de lucht sloeg en ze gracieus Henry’s hoofd van zijn romp afsloeg. Twee weken later ontdekte Cynthia Jane in Henry’s kamer zijn dierbare muziekdoos. Ze opende de doos en terwijl deze Old King Cole begon te spelen verscheen er een kleine geest. Henry was teruggekomen – maar niet voor lang, want terwijl hij in de kamer stond werd hij snel ouder, zijn kinderbrein achterlatend. Een eeuwig romantisch verlangen maakte hem van zich meester. Hij probeerde Cynthia Jane ertoe te bewegen deze hartstocht te beantwoorden maar dat had tot gevolg dat het kindermeisje naar de kinderkamer kwam om te kijken wat het geluid was. Instinctief smeet de nanny het muziekdoosje naar de inmiddels meer een baard rondlopende Henry, waarmee ze beide vernietigde.
Deze wonderbaarlijke verhandeling rond Henry Hamilton-Smythe en Cynthia Jane De Blaise-William was voor illustrator Paul Whitehead de inspiratie voor de albumhoes van het derde album van Genesis. Genoemd naar het eigenaardige incident in de kinderkamer ligt “Nursery Cryme” in november 1971 in de platenzaken. Menigeen is van mening dat deze periode de beste is van Genesis en deze plaat wordt vaak beschouwd als één van de legendarische albums uit die tijd.
Genesis had andermaal een bezettingswisseling ondergaan, want de groep schuift drummer John Mayhew terzijde en krijgt met Phil Collins de gedroomde nieuwe drummer die ook nog eens prima kan zingen. Dit is echter niet de enige mutatie. Wat minstens net zo belangrijk is, is het besluit van gitarist Anthony Phillips om geheel vrijwillig op te stappen. Podiumangst is voor hem hiervoor de belangrijkste reden. Zijn positie wordt ingenomen door Steve Hackett die met zijn baanbrekende gitaarwerk een geheel nieuwe dimensie aan de muziek toevoegt. Daarmee is Nursery Cryme het eerste album van wat wereldwijd als de meest legendarische bezetting van de band beschouwd wordt.
“Nursery Cryme” bestaat uit zeven nummers die tezamen voor net geen veertig minuten luisterplezier zorgen. Bovendien worden de muziekstukken mede dankzij de twee debutanten over het algemeen ietwat doordachter en energieker tot uiting gebracht en lijkt het geheel ook nog eens avontuurlijker en spannender te klinken ten opzichte van de voorgaande “Trespass”.
De teksten van Genesis zijn vaak heel fantasievol en lekker excentrisch en gelukkig vormen de composities van “Nursery Cryme” hier geen uitzondering op. Het is echter geen vrolijk album, want de band verhaalt onder meer over moord, incest, verkrachting, bloeddorstige en vleesetende planten, wereldondergang, corruptie, zelfmoord, nymfomanen en hermafrodieten. Omdat de bandleden macabere humor hoog in het vaandel heeft staan, lijken deze vertellingen echter vaak meer op sinistere sprookjes. Het zijn fabeltjes die je fantasie prikkelen en zeker een glimlach om de monden toveren bij liefhebbers van deze pure Engelse geestigheid.
“Nursery Cryme” heeft vanaf het eerste moment dat ik hem hoorde een speciaal plaatsje in mijn hart gekregen en behouden. Ik heb mijn eerste vinyl exemplaar tot de draad toe grijsgedraaid en heb inmiddels een tweede exemplaar op 180 grams vinyl die nog zeer regelmatig op de draaitafel ligt. Als je van prog rock houdt zijn albums van Genesis uit die tijd een must. Ook het album voor “Nursery Cryme” (“Foxtrot”) en het album erna (“Selling England By The Pound”) behoren tot het beste wat Genesis met Peter Gabriel heeft geproduceerd.
Lykele